Για τους πολλούς η άνοιξη είναι η πιο ωραία εποχή, όμως για κάποιους η άνοιξη αποτελεί βασανιστήριο, λόγω του ότι ταλαιπωρούνται από αλλεργική ρινίτιδα.
Η αλλεργική ρινίτιδα είναι μια μη λοιμώδηs φλεγμονή του ρινικού βλεννογόνου που προκαλείται από την ανάπτυξη ευαισθησίας (έκθεση) σε ορισμένουs εξωγενείς παράγοντες, τα αλλεργιογόνα. Πρόκειται δηλαδή για μια ανοσοβιολογική αντίδραση του ρινικού βλεννογόνου που εκδηλώνεται με τη μορφή οξείαs ρινίτιδαs.
Στον άνθρωπο η μύτη, τμήμα του ανώτερου αναπνευστικού επιτελεί σημαντικές λειτουργίες, όπως θέρμανση, ύγρανση και καθαρισμό του εισπνεόμενου αέρα. Έτσι, ο αέραs που φθάνει στουs πνεύμονες είναι κατάλληλοs και απαλλαγμένοs από ξένα σωματίδια.
Τι προκαλεί την αλλεργική ρινίτιδα;
Τα εισπνεόμενα αλλεργιογόνα του περιβάλλοντος είναι δυνατόν να προκαλέσουν, σε μια ομάδα ευπαθών ατόμων, την ενεργοποίηση και παραγωγή των ειδικών IgE αντισωμάτων με κατάληξη την αλλεργική αντίδραση τον ρινικών βλεννογόνων, η οποία εξελίσσεται σε δυο φάσεις, την άμεση και την επιβραδυνόμενη.
Τα αλλεργιογόνα τα οποία συνήθως προκαλούν αλλεργική ρινίτιδα στα ευαισθητοποιημένα άτομα είναι κυρίως:
- Γύρη από αγρωστώδη α) αγριάδα, σιτάρι, βρώμη, σίκαλη
β) ζιζάνια ή θάμνοι (τσουκνίδα, χρυσάνθεμα, περδικάκι)
γ) δέντρα (ελιά, πλάτανος, ακακία, λεύκα κλπ) - Οικιακή σκόνη και άκαρεα
- Οικιακά ζώα (γάτα, σκύλος κλπ)
- Μύκητες
- Τροφές (αυγά, σοκολάτα, σιτηρά, ψάρια κλπ)
Διάγνωση
Η διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας βασίζεται στη λήψη λεπτομερούς ιστορικού, την κλινική εικόνα και τον εργαστηριακό έλεγχο, όπως η αναζήτηση ηωσινοφίλων στο ρινικό έκριμμα και η ανίχνευση της ανοσοσφαιρίνης ΙgE. Η διάγνωση τίθεται επίσης με τη χρήση διάφορων δερμοαντιδράσεων, το ποσοστό αξιοπιστίας, των οποίων ανέρχεται στο 70-80%.
Συμπτώματα
Η αλλεργική ρινίτιδα διακρίνεται σε εποχική, κυρίως άνοιξη και φθινόπωρο που έχουμε έξαρση των αλλεργιογόνων και σε χρόνια.
Τα κυριότερα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας είναι:
- κνησμός μύτη-φάρυγγα-υπερώα
- φτέρνισμα
- καταρροή (συνήθως υδαρής)
- οίδημα (ρινική απόφραξη)- στοματική αναπνοή
- ανοσμία, στοματική αναπνοή
- βήχας, κυρίως το βράδυ
Επιπλοκές
Η αλλεργική ρινίτιδα ενοχοποιείται για μια σειρά από επιπλοκές σε όργανα που βρίσκονται σε στενή ανατομική και λειτουργική συσχέτιση με τη μύτη, όπως παραρρινοκολτίτιδα (κυρίως ιγμορίτιδα), μέση καταρροϊκή ωτίτιδα, πολύποδες ρινός, βρογχικό άσθμα.
Θεραπεία
Η αντιμετώπιση του ασθενούς με αλλεργική ρινίτιδα περιλαμβάνει:
- Αποφυγή και περιορισμό της έκθεσης στα αλλεργιογόνα
- Φαρμακευτική αγωγή η οποία αποτελεί τη βάση για την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης πλειοψηφίας των ασθενών με αλλεργική ρινίτιδα. Κυρίως χρησιμοποιούμε α) αντισταμινικά, β) αποσυμφορητικά, γ) κορτικοειδή
- Ανοσοθεραπεία ή αναισθητοποίηση, η οποία αποτελεί μια ειδική θεραπευτική μέθοδο με υποδόρια χορήγηση των υπεύθυνων αλλεργιογόνων σε σταδιακά αυξανόμενη δόση για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα με σκοπό την ελάττωση της συχνότητας και της σοβαρότητας των κλινικών εκδηλώσεων της αλλεργικής ρινίτιδας.
- Χειρουργική θεραπεία: καυτηρίαση υπερτροφικών ρινικών κογχών, αφαίρεση ρινικών πολυπόδων, επέμβαση στο ρινικό διάφραγμα και ιγμόριο άντρο.
Η αντιμετώπιση της εγκύου με αλλεργική ρινίτιδα απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Ορισμένα αντιισταμινικά συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ανωμαλιών στο έμβρυο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν έχουν πλήρως μελετηθεί. Φρόνιμο είναι πάντως να αποφεύγεται η χρήση του. Τέλος, πριν την χρήση οποιουδήποτε σκευάσματος καλό θα είναι να συμβουλεύεστε τον γιατρό που σας παρακολουθεί και γνωρίζει το πλήρες ιστορικό σας.
Συμβουλεύει ο κος Σωτήρης Μποτσάκης, ωτορινολαρυγγολόγος
