Μοναξιά. Μια λέξη που οι περισσότεροι φοβούνται να πουν, να ομολογήσουν αν και τη βιώνουν καθημερινά. Αυτό το έντονο συναίσθημα που μας καταβάλλει, όταν δεν έχουμε κάποιον δίπλα μας, να μας μιλήσει, να μας ακούσει, να μοιραστούμε την ζωή, τα συναισθήματα, τις εμπειρίες, την καθημερινότητα.
Η μοναξιά είναι ο κύριος παράγοντας που δημιουργεί εντονότερη αποξένωση, απομόνωση και αποκλεισμό κυρίως ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας και αυτό γιατί οι νεότεροι έχουν την επιλογή διεξόδων όπως η δουλειά, οι παρέες, η οικογένεια. Όσο μεγαλώνουμε και βγαίνουμε από τον εργασιακό χώρο και αλλάζει η οικογενειακή μας κατάσταση (με τα παιδιά να φεύγουν από το σπίτι) αλλά κυρίως μετά από κάποιον θάνατο (είτε γονέα, είτε συντρόφου) τα συναισθήματα γίνονται όλο και πιο έντονα.
Οι αλλαγές αυτές από μόνες τους δημιουργούν ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον, οι αρνητικές σκέψεις μας καταβάλουν και χάνεται σταδιακά η διάθεση για επικοινωνία, επαφή, ζωή!
Τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας για να μπορέσει να συνεχίσει την ζωή του;
Το πρώτο πράγμα είναι να εντοπίσει από πού πηγάζουν αυτά τα συναισθήματα της μοναξιάς:
- από την αλλαγή στο εργασιακό χώρο
- από την αλλαγή στην οικογένεια
- από την απώλεια αγαπημένου προσώπου
- από την έλλειψη συνομήλικων φίλων, από την έλλειψη ενδιαφερόντων;
Αφού καταλήξει στους πιθανούς λόγους αυτής της κατάστασης θα πρέπει να προσπαθήσει να βρει ένα κίνητρο, ένα λόγο που θα τον κάνει να ενεργοποιηθεί.
Με απλά λόγια είναι η πηγή ενεργοποίησης του ανθρώπου και αυτό μπορεί να είναι κάτι που αφορά στον ίδιο (είναι η ώρα να ασκηθώ, να γυμναστώ, να πάω εκδρομές, να περιποιηθώ τον εαυτό μου, να φροντίσω τον κήπο μου, να κάνω παρέες, να πάω θέατρο, να γραφτώ σε συλλόγους, κλπ), ή που αφορά άλλα άτομα (ένα εγγόνι και η φροντίδα του).
Όσο πιο συνειδητές είναι οι αποφάσεις που μπορούμε να πάρουμε για την υπόλοιπη ζωή μας, τόσο πιο συνειδητοποιημένη είναι η διαφυγή μας από την μοναξιά και την αποξένωση και την ένταξή μας σε ένα αρχικά μικρό, αλλά σταδιακά μεγαλύτερο, κοινωνικό περίγυρο.
Σε περίπτωση που νοιώθουμε ότι το συναίσθημα της μοναξιάς μας έχει καταβάλει, δεν έχουμε διάθεση για επαφές.
Κλεινόμαστε στον εαυτό μας, κλαίμε συχνά, έχουμε διαταραχές ύπνου, έχουμε διαταραχές στην όρεξη.
Θα περιγράφαμε τον εαυτό μας ως θλιμμένο, στεναχωρημένο κι αυτά τα συμπτώματα δεν υποχωρούν αλλά γίνονται όλο και πιο έντονα.
Καλό θα ήταν να συμβουλευτούμε ένα ψυχολόγο για να μας δώσει μια καθοδήγηση και ένα τρόπο να χειριστούμε αυτή την κατάσταση.
Συμβουλεύει η Δρ. Αναστασία Κοτσοπούλου, Ψυχολόγος
