Παχυσαρκία και Οστεοπόρωση: Δύο νόσοι που «βαραίνουν» τον οργανισμό!
Μπορεί η παχυσαρκία και η οστεοπόρωση να φαίνονται δύο τελείως διαφορετικές νόσοι που για πολλούς δεν σχετίζονται μεταξύ τους, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι μια «ύπουλη» νόσος, όπως η οστεοπόρωση, και μια «βαριά» νόσος όπως η παχυσαρκία όταν συνυπάρξουν στον ανθρώπινο οργανισμό δημιουργούν πραγματικά πολλά προβλήματα.
Ας ξεκινήσουμε όμως από την παχυσαρκία. Υπάρχουν συγκεκριμένες επιστημονικές μέθοδοι που μας δείχνουν πότε ένας άνθρωπος έχει σοβαρό πρόβλημα. Ο πιο απλός τρόπος είναι μέσω της μέτρησης του Δείκτη Μάζας Σώματος.
Τι γίνεται λοιπόν στις περιπτώσεις που κάποιος δεν είναι υπέρβαρος, αλλά παχύσαρκος;
Η παχυσαρκία θεωρείται σήμερα ως μια χρόνια, υποτροπιάζουσα νόσος. Ο όρος «παχυσαρκία» περιγράφει την υπερβολική αποθήκευση λίπους στο σώμα. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες πλήθος στοιχείων συνηγορούν στο ότι η παχυσαρκία συνδέεται πιο στενά με τη κατανομή του λίπους, παρά με το σωματικό βάρος.
Αρκεί να τονίσουμε ότι – σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Παγκοσμίου Συνεδρίου Χειρουργικής της Παχυσαρκίας, που έγινε πρόσφατα στην Αργεντινή και στο οποίο συμμετείχαμε περίπου 2.000 γιατροί – η παχυσαρκία είναι η δεύτερη αιτία θανάτου μετά το κάπνισμα. Αυτό σημαίνει ότι οι συνοδές της παχυσαρκίας νόσοι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες∙ για παράδειγμα: τα καρδιαγγειακά προβλήματα, ο διαβήτης τύπου 2, τα αναπνευστικά προβλήματα και πολλά άλλα που σχετίζονται ακόμα και με τις αρθρώσεις, τη λειτουργία ζωτικών οργάνων κ.λπ.
Τι συμβαίνει όμως με τα οστά μας σε περίπτωση παχυσαρκίας;
Κόντρα στα μέχρι τώρα επιστημονικά δεδομένα που ήθελαν την παχυσαρκία να συνδέεται με την αύξηση της οστικής πυκνότητας (BMD- BONE MINERAL DENSITY) και τη μείωση του ποσοστού κινδύνου καταγμάτων δια μέσου της αύξησης του βάρους, νέες κλινικές μελέτες αποδεικνύουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Παχύσαρκοι ασθενείς που παρουσιάζουν μεταβολικό σύνδρομο, άρα και διαβήτη, διατρέχουν πολύ σοβαρό κίνδυνο λόγω της υπεργλυκαιμίας (στην ύπαρξη της οποίας οφείλεται η μείωση της οστικής πυκνότητας). Σε αυτή τη δυσάρεστη περίπτωση η οστεοπόρωση μπορεί να εμφανιστεί επιδεινώνοντας την κατάσταση.
Χαρακτηριστικά δε αναφέρουμε ότι, η αντιμετώπιση ενός κατάγματος σε έναν παχύσαρκο – καθώς και η ανάρρωσή του – είναι πολύ πιο δύσκολη από ότι σε έναν οστεοπορωτικό ασθενή κανονικού βάρους.
Υπάρχει θεραπεία για την παχυσαρκία;
Όταν ο δείκτης μάζας σώματος δείξει πάνω από 40, αυτό σημαίνει ότι τα κιλά που πρέπει να χάσει ο ασθενής μετριούνται σε μερικές δεκάδες. Πολλοί σε αυτές τις περιπτώσεις ξεκινούν εξαντλητικές δίαιτες. Όταν όμως ο ασθενής έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο τότε η δίαιτα δεν μπορεί να επιφέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Το αντίθετο, κουράζει και απογοητεύει τον πάσχοντα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η επιστήμη έχει κάνει σημαντικά βήματα στο κομμάτι της χειρουργικής παχυσαρκίας:
- Το ενδογαστρικό μπαλόνι. Πρόκειται για ένα μπαλόνι από σιλικόνη, που τοποθετείται μέσα στο στομάχι με γαστροσκόπηση και εμποδίζει τη λήψη μεγάλης ποσότητας φαγητού.
- Ο ρυθμιζόμενος δακτύλιος. Ειδικό δαχτυλίδι από σιλικόνη που δένεται γύρω από το πάνω μέρος του στομαχιού, εμποδίζοντας την υπερβολική κατανάλωση φαγητού. Εύκολη και γρήγορη επέμβαση.
- Το γαστρικό by pass. Γίνεται μια μικρή παράκαμψη συνδέοντας ένα μικρότερο σάκο του στομάχου με το έντερο, για να φεύγουν πιο γρήγορα οι τροφές. Πρόκειται για μόνιμη λύση με γρήγορη απώλεια κιλών.
- Η γαστρεκτομή sleeve. Αφαιρούνται τα 2/3 του στομάχου, με αποτέλεσμα να μειώνεται η όρεξη. Συνιστάται για χάσιμο πολλών κιλών, όταν υπάρχουν αντενδείξεις για γαστρικό by-pass και χρειάζεται μόνιμη λύση. Επίσης, προτείνεται όταν πλέον συνυπάρχει προβλήματα όπως διαβήτης, υπέρταση κ.ά.
Συμβουλεύει ο Δρ. Ιωάννης Τερζής, Χειρουργός Παχυσαρκίας, Επιμελητής Α’ Χειρουργικής Κλινικής του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών (ΝΝΑ), Μέλος της Παγκόσμιας Εταιρείας Χειρουργικής Παχυσαρκίας & Μεταβολισμού
