Τι είναι οστεοαρθρίτιδα;
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια εξελισσόμενη νόσος, κατά την οποία συμβαίνει φθορά του αρθρικού χόνδρου (δηλαδή φθορά των επιφανειών επαφής και ολίσθησης των οστών στην άρθρωση) καθώς και παραμόρφωση της αρχιτεκτονικής της άρθρωσης με την παρουσία των λεγόμενων «αλάτων».
Που εντοπίζεται η οστεοαρθρίτιδα;
Η οστεοαρθρίτιδα εντοπίζεται στα άνω και κάτω άκρα, στην σπονδυλική στήλη, σε μια αλλά και περισσότερες αρθρώσεις.
Ποια η συχνότητα εμφάνισής της;
Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί μια από τις συχνότερες παθήσεις του ανθρώπου. Στον γενικό πληθυσμό της χώρας μας η συχνότητα της συμπτωματολογικής οστεοαρθρίτιδας ανέρχεται στο 13% στους ενήλικες, με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες, ενώ η παρουσία της νόσου γίνεται πιο έντονη με το πέρας της ηλικίας. Η συχνότερη εντόπιση της οστεοαρθρίτιδας στο ανθρώπινο σώμα είναι στην σπονδυλική στήλη (7%), στο γόνατο (6%), στα χέρια (2%) και στο ισχίο (1%).
Ποιοι οι παράγοντες κινδύνου;
Οι παράγοντες που ευνοούν της ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας είναι κυρίως η προχωρημένη ηλικία, το γυναικείο φύλο, η κληρονομικότητα, η παχυσαρκία, οι τραυματικές κακώσεις και τα κατάγματα. Ακόμη, ορισμένα επαγγέλματα καταπονούν ιδιαίτερα τις αρθρώσεις, όπως ο τσαγκάρης, η κομμώτρια, οι οικοδόμοι και άλλα βαριά χειρωνακτικά επαγγέλματα.
Κύρια χαρακτηριστικά της πάθησης:
Τα κύρια χαρακτηριστικά της πάθησης, τα οποία αναγνωρίζει ο ασθενής είναι:
- ο πόνος σε άρθρωση, ο οποίος εμφανίζεται με την καταπόνησή της,
- η αυξημένη θερμοκρασία της παθούσας περιοχής
- η ερυθρότητά της
- η δυσκαμψία της άρθρωσης, η οποία στην έναρξη της κινητοποίησής της είναι δύσκολη και επώδυνη. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως τα συμπτώματα αυτά διαρκούν πάνω από μισή ώρα.
- η διόγκωση, το «πρήξιμο» δηλαδή της άρθρωσης καθώς και η παραμόρφωσή της σε προχωρημένο στάδιο.
Πρόληψη και θεραπεία:
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας εξαρτάται από την αιτία, την εντόπιση, τη βαρύτητά της και την ιδιοσυγκρασία του ασθενούς.
Σε γενικές γραμμές στα πρόδρομα στάδια η απώλεια βάρους, οι ασκήσεις ενδυνάμωσης των περιαρθρικών μυών και η χρήση ναρθήκων και υποστηρικτικών μέσων βάδισης (μπαστούνι) μπορεί να είναι αρκετά.
Σε πιο προχωρημένα στάδια γίνεται χρήση αναλγητικών φαρμάκων, ενδαρθρικές και περιαρθρικές εγχύσεις, καθώς και φυσικοθεραπείες.
Σε τελικά στάδια οστεοαρθρίτιδας η θεραπεία σχεδόν πάντα είναι χειρουργική με μερική ή ολική αντικατάσταση των κατεστραμμένων επιφανειών της άρθρωσης με τεχνητές.
Τέλος, αξιοσημείωτο είναι ότι η οστεοαρθρίτιδα ως νόσημα έχει μεγάλη κοινωνική επίπτωση διότι μειώνει αισθητά το επίπεδο ζωής του ασθενούς, του περιβάλλοντός του αλλά και δημιουργεί μεγάλες δαπάνες τόσο στην οικογένεια όσο και στο σύστημα υγείας.
Συμβουλεύει ο κύριος Ιωάννης Χιώτης, Χειρουργός Ορθοπαιδικός, Διδάκτωρ Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου.
