Επικονδυλίτιδα αγκώνα (Tennis elbow)

TI EINAI

Η επικονδυλίτιδα του αγκώνα είναι μια εκφυλιστική πάθηση των τενόντων που καταφύονται στην οστική προεκβολή (επικόνδυλος) που βρίσκεται στην έξω πλάγια επιφάνεια του αγκώνα. Οι τένοντες που εμπλέκονται αντιστοιχούν στους μυς που εκτείνουν τον καρπό.

ΑΙΤΙΑ

Η επικονδυλίτιδα του αγκώνα συμβαίνει κυρίως στις ηλικίες από 30-50 ετών αλλά δεν αποκλείεται να εμφανισθεί και σε νεότερα ή μεγαλύτερα άτομα. Περιγράφηκε σε αρκετούς αθλητές του τένις (γι’ αυτό και η ονομασία “tennis elbow”) αλλά μάλλον τελικά οι συγκεκριμένοι αποτελούν τη μειοψηφία των πασχόντων.

Τις πιο πολλές φορές δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τραυματισμός πριν ξεκινήσουν τα συμπτώματα, αλλά οι περισσότεροι ασθενείς με επικονδυλίτιδα του αγκώνα πραγματοποιούν επαναλαμβανόμενες κινήσεις έκτασης ή στροφής του καρπού στην εργασία ή τα χόμπι τους.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Υπάρχει πόνος, συχνά πολύ έντονος, στην έξω πλευρά του αγκώνα, ο οποίος μπορεί να συνοδεύεται από καυσαλγίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο πόνος στην έναρξη της πάθησης είναι ήπιος και στη συνέχεια εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία επιδεινώνεται στη διάρκεια εβδομάδων ή μηνών. Ο πόνος επιδεινώνεται με την άσκηση πίεσης στην πλάγια επιφάνεια του αγκώνα ή κατά την προσπάθεια σύλληψης ή/και ανύψωσης αντικειμένων πολλές φορές ακόμη και πολύ ελαφρών όπως ένα ποτήρι.

Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις ο πόνος υπάρχει ακόμη και στην ηρεμία, αντανακλά στο αντιβράχιο, ενώ μπορεί να συνυπάρχει οίδημα και ερυθρότητα του αγκώνα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Για τη σωστή διάγνωση χρειάζεται:

  • Λήψη καλού ιστορικού
  • Φυσική εξέταση (ψηλάφηση της περιοχής από το γιατρό για την εντόπιση του πιο ευαίσθητου σημείου, ανεύρεση επώδυνων κινήσεων κτλ)
  • Η ακτινογραφία δεν είναι απαραίτητη
  • Σπάνια μπορεί να χρειασθεί μαγνητική τομογραφία η οποία αναδεικνύει τις διαταραχές που συμβαίνουν στην κατάφυση του τένοντα στο οστούν.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Στις περισσότερες περιπτώσεις εφαρμόζουμε αρχικά τη συντηρητική (μη χειρουργική) αγωγή.
Η ανακούφιση από τον πόνο είναι ο κύριος στόχος της θεραπείας. Αυτό επιτυγχάνεται με:

  • Την αποφυγή δραστηριοτήτων και κινήσεων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα
  •  Την εφαρμογή πάγου στην έξω επιφάνεια του αγκώνα
  • Την χορήγηση παυσίπονων ή μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
  • Την φυσικοθεραπεία
  • Την εφαρμογή νάρθηκα πηχεοκαρπικής άρθρωσης ή άλλων επιδέσμων.

Τα συμπτώματα θα πρέπει να βελτιωθούν σημαντικά μέσα σε 4-6 εβδομάδες. Αν αυτό δε συμβεί, το επόμενο στάδιο θεραπείας είναι η έγχυση κορτικοστεροειδούς στην πάσχουσα περιοχή, η οποία μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή του τένοντα και να ανακουφίσει τον ασθενή.

Εφόσον τα συμπτώματα υποχωρήσουν μπορεί να χρειασθεί φυσικοθεραπεία που περιλαμβάνει διατάσεις, μυϊκή ενδυνάμωση της περιοχής κτλ.

Σπανιότερα μπορεί να χρειασθεί η χειρουργική θεραπεία εφόσον η συντηρητική αγωγή δεν αποδώσει.

Συμβουλεύει ο κύριος Πέτρος Κυριαζόπουλος, Ορθοπαιδικός Χειρουργός, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Μοιράσου τη γνώση. Κοινοποίησε το!