Συμβουλεύει η κα Φιλομένη Αρμακόλα Φυσίατρος
Προτάσεις ασκήσεων από την κα Ελένη Ποταμίτη Φυσικοθεραπευτρια
Τι είναι η δακτυλοβασία ή η πιο γνωστή tip-toeing κατάσταση;
Είναι η κατάσταση στην οποία το παιδί βαδίζει στις μύτες των ποδιών. Μπορεί να είναι ιδιοπαθής (χωρίς κανένα παθολογικό υπόβαθρο), πυραμιδικής (νευρολογικό αίτιο) αιτιολογίας (διπληγία, HSP), δυστροφινοπάθεια (μεταβολικό νόσημα), αυτισμός (αναπτυξιακή διαταραχή). Τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν να βαδίζουν στους 12 έως 14 μήνες ακουμπώντας πλήρως το πέλμα στο έδαφος. Ωστόσο, υπάρχουν μερικά παιδιά που βαδίζουν στις μύτες των ποδιών τους (δακτυλοβασία). Αυτό το μοτίβο συνήθως εξαφανίζεται μέχρι το τέλος του τρίτου έτους. Πολλές φορές κάποιος από τους γονείς έχει κι αυτός ιστορικό δακτυλοβασίας στην παιδική ηλικία.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της ιδιοπαθούς δακτυλοβασίας;
Ονομάζεται ιδιοπαθής γιατί δεν γνωρίζουμε την αιτιολογία της. Τα παιδιά βαδίζουν και ισορροπούν συνεχώς στα δάχτυλα των ποδιών τους, βαδίζουν με τα γόνατα σε έκταση χωρίς όμως διαφορά στην ανάπτυξη τους, η οποία συμβαδίζει με αυτή των συνομηλίκων τους. Αν γίνει μια συνήθεια στην καθημερινότητά των παιδιών τότε αργότερα και στην όρθια στάση τα πέλματα δεν θα ακουμπούν στο έδαφος γιατί θα έχει προκληθεί βράχυνση των μυών.
Πρέπει να ανησυχήσω; Τι θεραπεία υπάρχει;
Ο παιδίατρος που παρακολουθεί το παιδί σας είναι ο πρώτος που θα εκτιμήσει την εικόνα του παιδιού, κι αν αυτή μπορεί να οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Αν το παιδί σας μετά την ηλικία των 3 ετών συνεχίζει την βάδιση στις μύτες των ποδιών τότε θα πρέπει να σας παραπέμψει σε νευρολόγο ή σε ιατρό φυσικής αποκατάστασης. Ο φυσίατρος, θα εξετάσει διεξοδικά το παιδί ως προς το σκελετό και το νευρικό του σύστημα, ώστε νa αποκλείσει πρωτοπαθείς αιτίες. Αν η βάδιση στις μύτες είναι όντως ιδιοπαθής, θα οργανώσει πρόγραμμα αποκατάστασης το οποίο θα περιλαμβάνει ανάλογα με την εικόνα, αυτοδιατάσεις, φυσικοθεραπεία, τροποποιήσεις στις δραστηριότητες και στα σπορ ή ειδικά βοηθήματα αν χρειάζονται αλλά και θα σας συστήσει την κατάλληλη παρακολούθηση του παιδιού.
Οι φυσικοθεραπείες και οι ασκήσεις αρκούν;
Πέραν της φυσιοθεραπείας- κινησιοθεραπείας μπορεί να χρειαστεί να φορεθούν πέλματα ιδιοδεκτικότητας ή να κατασκευαστούν κηδεμόνες (νάρθηκες) από θερμοπλαστικό υλικό κατόπιν λήψης προπλάσματος ακριβώς κατασκευασμένοι στις διαστάσεις του ποδιού του παιδιού σας. Οι κηδεμόνες αυτοί χρησιμοποιούνται με στόχο την διάταση του αχιλλείου τένοντα και την επιμήκυνση του, αλλά πολλές φορές και την εξοικείωση του παιδιού με το σωστό τρόπο βάδισης.
Συνταγογραφούνται αυτά τα βοηθήματα;
Δυστυχώς οι κηδεμόνες και τα ιδιοδεκτικά πέλματα δεν συνταγογραφούνται για τη συγκεκριμένη ιδιοπαθή διαταραχή και το κόστος το επωμίζονται οι γονείς, συνταγογραφούνται όμως οι φυσιοθεραπευτικές συνεδρίες. Δεν θα πρέπει η οικογένεια να ξεχνά ότι οι καθημερινές αυτοδιατάσεις στην σκάλα του σπιτιού, όπως παρακάτω μας δείχνει η συνεργάτης φυσικοθεραπεύτρια του ΚΕΠΠΑ, είναι απαραίτητες.
